Granty realizowane
Protecting and Defending the Rights of Victims of Anti-LGBT Hate Crimes: Innovative Paths through Restorative Justice (LetsGoByTalking)
Projekt innowacyjno-badawczy jest realizowany w okresie między 1 stycznia 2020 roku a 31 grudnia 2021 roku dzięki finansowaniu otrzymanemu z Directorate-General Justice and Consumers Justice Programme (JUST-JACC-AG-2019). Międzynarodowym konsorcjum kieruje prof. Olga Jubany z Universitat de Barcelona (Hiszpania), a w jego skład wchodzą ponadto Cavaria VZW (Niderlandy), European Forum For Restorative Justice VZW (Belgia), Resursen Tsentsar Bilitis (Bułgaria), Stichting Avans (Niderlandy), Universitat de Girona (Hiszpania), Universita degli Studi di Brescia (Włochy) oraz Uniwersytet Wrocławski (Polska). Projektem z ramienia UWr kieruje dr hab. Monika Baer, prof. Uniwersytetu, a do zespołu projektowego należą dr Ewa Banasiewicz-Ossowska oraz dr Janina Radziszewska. Z zespołem współpracuje również mgr Alicja Zaremba.
Projekt służy promowaniu w UE sprawiedliwości naprawczej (SN) jako sposobu zadośćuczynienia ofiarom przestępstw z nienawiści wobec osób LGBT. W tym celu analizowane są źródła zastane oraz prowadzone badania ilościowe i jakościowe dotyczące (1) europejskich aktów prawnych związanych z SN i prawami ofiar; (2) perspektywy ofiar takich przestępstw, a także osób zawodowo zajmujących się pomocą ofiarom; oraz (3) programów SN i przestępstw z nienawiści. Planowane rezultaty projektu obejmują (1) wymianę doświadczeń i nawiązanie współpracy pomiędzy osobami pracującymi w tym obszarze; (2) przygotowane i zrealizowane szkoleń dla osób zajmujących się zawodowo SN oraz materiałów pomocnych w realizowaniu takich szkoleń; (3) zwiększenie świadomości skuteczności SN; oraz (4) wzmocnienie praw ofiar wynikających z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw.
Więcej na temat projektu i prowadzonych w jego ramach działań można dowiedzieć się pod adresem internetowym https://www.letsgobytalking.eu/.
Aranżowanie temporalności: kulturowe praktyki zarządzania czasem
Grant 2017/27/N/HS3/00479 w ramach programu "Preludium" Narodowego Centrum Nauki
Kierownikiem grantu jest mgr Celina Strzelecka 2018-2021
Opiekun naukowy: dr Michał Mokrzan
Projekt podejmuje zagadnienie czasu społecznego definiowanego jako ukryty system życia społecznego i osobistego, określanego również jako „głęboka struktura” każdej kultury. Poprzez realizację projektu staram się odpowiedzieć na pytanie jak kulturowe praktyki związane z zarządzaniem czasem aranżują temporalność neoliberalnych podmiotów. Pod pojęciem temporalności rozumiem kwestie związane z doświadczaniem i postrzeganiem czasu przez jednostki, kulturowe koncepcje czasu, a także społeczne wzorce regulujące dynamikę życia codziennego i instytucjonalnego. Pisząc zaś o aranżowaniu temporalności, mam na myśli proces konstruowania rytmu życia społecznego. Zgodnie z przyjętą przeze mnie perspektywą teoretyczną Michela Foucaulta kulturowe praktyki zarządzania czasem rozumiem jako technologie władzy, mikrofizykę aparatów dyscyplinarnych, opresyjne instrumentarium formujące temporalność poszczególnych podmiotów społecznych. W projekcie zbadam techniki prezentowane podczas szkoleń z zarządzania czasem, dzięki którym osoby biorące w nich udział mają skuteczniej realizować wyznaczone cele i efektywniej pracować; a także strategie, które jednostki wypracowują we współczesnej kulturze pośpiechu i efektywności dążąc do realizacji neoliberalnych wartości, takich jak efektywność, innowacyjność i kreatywność. Ważnym elementem współczesnych „reżimów czasu” stały się nowe technologie, które służą jednostkom do zarządzania czasem i poprzez mechanizmy władzy poddają dyscyplinie nasze ciała. Należą do nich technologie ICT, komputery, urządzenia mobilne, telefony komórkowe, współczesne planery, aplikacje, nowoczesne kalendarze i przenośne organizery. Urządzenia aranżujące temporalność aktorów społecznych zapoczątkowują zmiany w sposobie doświadczania zjawisk czasowych, a także są efektem coraz bardziej odczuwalnego przenikania się czasu wolnego z czasem pracy. Nowe technologie to nie-ludzcy, aczkolwiek posiadający moc sprawczą aktorzy. Prowadzenie badań pod kątem Teorii Aktora-Sieci Bruno Latoura, umożliwi szersze zrozumienie różnorodności praktyk zarządzania czasem, które są tak samo społeczne, jak i technologiczne, w tej samej mierze przynależą do obszaru natury (dostosowanego pod uciskiem neoliberalnej retoryki do naturalnego biorytmu ludzkiego organizmu), co kultury.
